Khodaya koomak!!!!!!!

 فقط کلام نبود...

 تنها نجات یافته کشتی، اکنون به ساحل این جزیره دور افتاده، افتاده بود.

او هر روز را به امید کشتی نجات، ساحل را و افق را به تماشا می نشست.
سرانجام خسته و نا امید، از تخته پاره ها کلبه ای ساخت تا خود را از خطرات مصون بدارد و در آن  بیاساید.
اما هنگامی که در اولین شب آرامش در جستجوی غذا بود، از دور دید که کلبهاش در حال سوختن است و دودی از آن به آسمان می رود.
بدترین اتفاق ممکن افتاده و همه چیز از دست رفته بود.
از شدت خشم و اندوه در جا خشک اش زد. فریاد زد:
« خدایــــا! چطور راضی شدی با من چنین کاری بکنی؟ »
صبح روز بعد با صدای بوق کشتی ای که به ساحل نزدیک می شد از خواب پرید.
کشتی ای آمده بود تا نجاتش دهد. مرد خسته، و حیران بود.
نجات دهندگان می گفتند:
“خدا خواست که ما دیشب آن آتشی را که روشن کرده بودی ببینیم

 jتنهایی

 كودك نجوا كرد:خدایا با من حرف بزن

  حالا داستان کوتاه:(شکلات تلخ)

 Dooooooooooooooooset daram chon arzeshesh ro Dari!!

 وقتی در صندوقچه خاطرات پنهانت میکنند 
یعنی هنوز هستی …!!

Salam be hammeye dustane nazaninam k enghad be man lotf daran!!!az khoda Mikham har chi2 zendegitun mikhain behetun bede dusetun daram!!